Categories
Ethics

Koeienpis.

De Mundari-stam in Zuid-Soedan heeft een wel zeer opmerkelijke gewoonte. Zodra een koe begint te urineren, hurken de Mundari’s naast de warme urinestroom om hun handen en gezicht te wassen. Drie tseetseevliegen in één klap, heet dat dan in het stamgeloof: ze zijn proper, het voorkomt infecties, en hun haar krijgt er een vurige gloed van. Wie heeft er nog kappers nodig als er koeienpis voorhanden is? Biologisch, welriekend én gratis. The bovine golden shower: een verfrissend concept, zowel sanitair als cultureel!

Alle culturen zijn gelijk, nietwaar. Ze verschillen in hun gebruiken, maar ze zijn evenwaardig, en moeten zeker niet onderdoen aan de westerse cultuur. Wie dat nog wilt ontkennen, wie dúrft ontkennen dat runderurine evengoed reinigt als water en zeep, die is pas vuil. Een vuile racist die dringend zijn geweten moet reinigen.

We kunnen veel leren van andere culturen – koeienzeikdouches gaan de verspreiding van bacteriën en virussen misschien véél effectiever tegen dan al die misofobe maskers en handgels. Of jezelf insmeren met het as van verbrande lijken, zoals Indiërs doen vooraleer ze de Ganges, toch één der properste rivieren van de planeet, induiken: dat lijkt me ook een verrijking. Of je puberende zoon naar de weide sturen om een ezel achterwaarts te liefkozen zodat meisjes langer maagd kunnen blijven – die Colombianen kunnen ons nog een lesje leren in moraliteit. En de legale gewoonte in Yemen om likkebaardende bejaarde mannen een kleuterbruidje laten kiezen en deze naar hartenlust te bepotelen, heb je daar ook iets op tegen, misschien?

Muil toe, perverse neonazi. Wie ben jij om eeuwenoude tradities te bekritiseren? Waardevolle rituelen waar wij Europeanen veel van kunnen opsteken, vooruitstrevende visies die onze middelmatige cultuur eindeloos kunnen verrijken. Maar dát zie jij, enggeestige westerling, weer niet in. Je wentelt je liever in je arrogante illusie van blanke pseudo-superioriteit, en besmeurt iedereen die ook maar één tolerant denkbeeld durft te uiten.

Eens een kolonisator, altijd een kolonisator.

Je flagrant gebrek aan verdraagzaamheid van andermans denkbeelden is nog het minste dat je kan verweten worden. In de geschiedenis van de mensheid was en is je absolute monopolie over geweld daar getuige van. Alle andere culturen zijn vreedzaam – bloedvergiet vindt enkel plaats als er een blanke op het toneel springt. Etnische zuivering? Slavernij? Jouw uitvindingen. Net als de dictatuur, toxische mannelijkheid, en het patriarchaat. Moest je zoveel energie gestoken hebben in uitvindingen die de wereld vooruithielpen op wetenschappelijk, kunstzinnig, en technologisch vlak, zou die er nu wel anders uitgezien hebben.

Ik stel voor dat we in de toiletten van hotels, restaurants, en openbare plaatsen elke dag verse flessen koeienpis leveren, zodat Mundari toeristen ook de kans krijgen hun handen te reinigen, op een voor hen vertrouwde manier. En zodat de autochtone bevolking gedwongen wordt tot het waarderen van andere culturen. Een mandatoire diversiteit is het enige medicijn voor deze pathologisch discriminerende samenleving. En water is niet de énige vloeistof die reinigt, net zoals 1 plus 1 niet altijd 2 als uitkomst heeft.

Het moet nu eens eindelijk gedaan zijn met dat cultureel absolutisme.

Ik wálg ervan.

Categories
Ethics

Two Cans of Soup.

Poor Vincent Van Gogh. Not only did this brilliant Dutch master live a life of ill health and poverty, did he suffer great lack of recognition, and was he unaware of the fact that a few decades after his death, his oeuvre would be admired and deemed invaluable all over the world, his paintings are now being attacked by, unsurprisingly, social justice warriors, who, as we have witnessed in the past decade, have an insatiable urge to destroy things, especially if they are beautiful and made in the Western side of the globe.

In the National Gallery of London, two climate activists threw two cans of Heinz tomato soup over Vincent’s magnificent The Sunflowers. (At least, Campbell soup would’ve added a humouristic touch , but a sense of humour is an asset rarely possessed by SJW’s.) This week, vegetable soup was also thrown on Van Gogh’s “The Sower”, currently housed in the Palazzo Bonaparte in Rome. Luckily, both canvasses were protected by glass, and their actions will not have lasting consequences.

The phenomenon of food attacks did not take the art world by surprise: in June this year, a man disguised as an old woman used a wheel chair to roll up to the Mona Lisa at the Louvre in Paris, jumped out of it, and smeared a piece of frosted cake across her glass-covered mysterious smile.

What cause inspired these hideous acts, the reader might think. Well, all the targets are oil paintings. And in the current international oil crisis, the perpetrators couldn’t stand the idea of millions of euros being spent on the protection of something as banal as art.

“What is worth more, art or life?” one of them asked, “Is it worth more than food? More than justice? Are you more concerned about the protection of a painting or the protection of our planet and people? The cost of living crisis is part of the cost of oil crisis, fuel is unaffordable to millions of cold, hungry families. They can’t even afford to heat a tin of soup”.

Did they help raising awareness by throwing tantrums, soup, and cake? I don’t think so. Will they change policies? No again. They won’t be remembered as two heroes who fought for justice, but will go down as two pink-haired, pierced, unrespectful idiots who wouldn’t mind destroying some of the most beautiful oeuvres of all time – one made by an artist who, by the way, was so poor he could hardly afford a can of soup!

It’s such a pity that people like these mess up the image and reputation of those who really care about the climate and are taking concrete measures to save the planet, by implementing behaviours and actions in their daily lives that actually matter, like ditching pastic, eating less animal products, and using their bike instead of their car to pick up croissants around the corner, but who don’t feel the need to destroying our cultural heritage along the way.

They embody the typical angry, beauty- and wealth-despising, virtue-signalling, hate-mongering, self-identified socialist millenials of today, who think violence is the answer – but it can and will never be.